tag:blogger.com,1999:blog-2650256767866038198.post1516857845350259633..comments2023-04-24T19:13:39.406+03:00Comments on Η γοητεία των δευτερολέπτων: Κόκκινο σύννεφοΤζούλια Φορτούνηhttp://www.blogger.com/profile/11184191192838970554noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-2650256767866038198.post-5402569933405221062009-08-13T14:07:26.452+03:002009-08-13T14:07:26.452+03:00Eυχαριστώ, Νίκο μου. Όπως είπα και ως σκορπιός που...Eυχαριστώ, Νίκο μου. Όπως είπα και ως σκορπιός που είμαι στη γνωστή ιστορία, «δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, αυτή είναι η φύση μου».Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2650256767866038198.post-42450822742971558502009-08-13T08:50:43.543+03:002009-08-13T08:50:43.543+03:00Τόλη, όπου και να πας
η ποίηση θα σε ακολουθεί...
...Τόλη, όπου και να πας<br />η ποίηση θα σε ακολουθεί...<br /><br />"ποιητικό" διήγημα, εξαιρετικό! <br />όπως και το προηγούμενο<br /><br />η γραφή σου<br />ξεχωριστή!το πετάλιhttps://www.blogger.com/profile/10045288674958094314noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2650256767866038198.post-27183067479589145822009-08-13T00:32:39.649+03:002009-08-13T00:32:39.649+03:00Ναι, Τζούλια, οι λεγόμενοι ινδιάνοι είχαν ένα βαθύ...Ναι, Τζούλια, οι λεγόμενοι ινδιάνοι είχαν ένα βαθύ σεβασμό για κάθε μορφή ζωής και απεχθάνονταν το εμπόριο. Ήταν κυνηγοί και σκότωναν μόνο όσους βίσωνες ήταν αναγκαίο για να επιβιώσουν. Και με παληκαρίσιο τρόπο, όχι από μακριά με πυροβόλα όπλα. Τα χλωμά πρόσωπα (χλωμά από κάθε άποψη) μέσα σε μερικά χρόνια εξαφάνισαν δέκα εκατομμύρια βίσωνες από τη Βόρεια Αμερική. <br /><br />Σε γοήτευσε η τελευταία παράγραφος αλλά ούτε καν θυμάσαι την εποχή που ήσουν κορίτσι των Κομάντσι με το όνομα «μωβ σούρουπο σε μακρινό ουρανό».Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2650256767866038198.post-48277877881846902012009-08-13T00:20:04.164+03:002009-08-13T00:20:04.164+03:00με γοήτευσε η αλήθεια του αυτού του διηγήματος και...με γοήτευσε η αλήθεια του αυτού του διηγήματος και οι παραλληλισμοί με την ινδιάνικη φυλή...<br />αλλά πιο πολύ με γοήτευσε η τελευταία παράγραφος...<br />γι΄ αυτό τα κλειστά μάτια στην εικόνα συμβολίζουν ακριβώς αυτή την αέναη μεταμόρφωση που περιγράφεις...Τζούλια Φορτούνηhttps://www.blogger.com/profile/11184191192838970554noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2650256767866038198.post-30882815322842378482009-08-11T18:39:05.316+03:002009-08-11T18:39:05.316+03:00Ωραία τα δευτερόλεπτα αλλά ο χρόνος παίρνει την εκ...Ωραία τα δευτερόλεπτα αλλά ο χρόνος παίρνει την εκδίκησή του, σφραγίζοντας τα πάντα με τη θλίψη του. Διερωτώμαι τώρα, περίπου τριάντα χρόνια αργότερα, τι να έχει απογίνει η Ξ. Έμεινε για πάντα στο Παρίσι, γύρισε στη Θεσσαλονίκη και παντρεύτηκε, είναι τώρα μαμά, ακόμη και γιαγιά, παλεύει με τη μοναξιά της όπως τόσοι και τόσοι άλλοι; Θυμάται καν αυτή την τόσο σύντομη ιστορία; <br /><br />Ο χρόνος σφραγίζει τα πάντα με τη θλίψη του. Το κόκκινο σύννεφο διαλύθηκε στον ουρανό και ξανασχηματίστηκε χιλιάδες φορές από τότε. Το βλέπω έκθαμβος διαρκώς να μεταμορφώνεται χωρίς ποτέ του να χάνει την πραγματική του υπόσταση.Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com